خبرنگارِ «بی‌نشان» سوپرمن نیست
تاریخ انتشار: ۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۷۰۵۶۹
شهاب، سردبیر باسابقه یک رسانه خبری است که مسائل و موضوعات اقتصادی مبتلابه جامعه را دنبال می‌کند. در کنار او متین، خواهرزاده شهاب نیز نقش یک فعال رسانه‌ای را برعهده دارد که فساد چهره‌های مشهور را افشا می‌کند. مواجهه شهاب با یک شبکه فساد، ماجراهای سریال را که چندان با اتفاقات روز جامعه بیگانه نیست، پیش می‌برد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«بی‌نشان» چه تفاوتی با آثار پیشین شما دارد؟
تفاوت «بی‌نشان» با آثار پیشین من در ژانر آن یعنی ژانر «تریلر» اقتصادی سیاسی اجتماعی است. من تا کنون در این ژانر فیلم و سریال نساخته بودم، نخستین باری است که این ژانر را تجربه کردم و این فرصت را مغتنم می‌شمارم. تا این زمان بیشتر ژانرهایی که در تلویزیون امکان ساختش بود را تجربه کردم ولی «بی‌نشان» ژانر جدیدی بود که برایم تجربه جذاب و دلنشینی را رقم زد چون همیشه دوست دارم ژانرهای تازه‌ای را تجربه کنم.
چه دغدغه‌ای را دنبال می‌کردید که کارگردانی «بی‌نشان» را قبول کردید؟
من همیشه دغدغه سینما و فیلم‌سازی داشتم و دارم و تا زمانی که زنده هستم این دغدغه با من است، در واقع همین دغدغه سبب می‌شود فیلم و سریال بسازم. ضمن اینکه بین فیلم‌سازی و سریال‌سازی تفاوت ماهوی قائل نیستم چون هر دو فیلم‌سازی است حالا یکی در شکل بلند و یکی کوتاه. به دعوت تهیه‌کننده سریال، آقای رزاق کریمی که دوست ۳۰ساله‌ام است و فیلم‌نامه خوبی که پس از خواندنش، جذب آن شدم کارگردانی اثر را پذیرفتم. البته تیم فوق‌العاده‌ای هم برای این کار دور هم جمع شدند، همه این‌ها سبب شد از عضویت در گروه تولید سریال بی‌نشان احساس رضایت و خشنودی داشته باشم.
شما در این سریال از ترکیب بازیگران شناخته شده و نوچهره استفاده کردید، انتخاب بازیگران بر چه اساسی بود؟
پیشانی یک کار بازیگران آن هستند، به‌طورطبیعی وقتی بازیگران یک اثر، چهره باشند تماشاگران با پیش‌زمینه و آشنایی که با آنها دارند ارتباط اولیه آسان‌تر و راحت‌تری با اثر برقرار می‌کنند و اگر بازیگران چهره نباشند ایجاد ارتباط کمی بیشتر طول می‌کشد. البته این تحلیل من است، ممکن است همکارانم قبول نداشته باشند. همان‌طور که در نمونه‌های خارجی این اتفاق زیاد می‌افتد و شاهدش هستیم؛ برای مثال در سریال «لاست» با بازیگرانی روبه‌رو بودیم که تا به حال کار نکرده بودند اما پس از آن سریال تبدیل به چهره‌های جهانی شدند. به نظرم ناشناخته بودن بازیگران فیلم و سریال‌ها نمی‌تواند دلیلی باشد که یک کار شکست بخورد و شناخته شدن بازیگر هم نمی‌تواند دال بر این باشد که یک کار موفق است. مجموعه‌ای از شرایط وجود دارد که سبب می‌شود یک کار توفیق پیدا کند. در این سریال هم ترکیبی از بازیگران شناخته شده و بازیگرانی که کمتر کار تصویری کرده بودند حضور دارند. البته همه بازیگران نوچهره ما کار حرفه‌ای تئاتر انجام داده‌اند و به نظرم توانایی بازیشان کم از بازیگران چهره نیست.
عده‌ای بر این باورند سریال گاهی در انتقال پیام دچار شعارزدگی می‌شود؛ با این موضوع موافقید؟
خیر، موافق نیستم. من به‌شدت روی این موضوع حساس هستم و تلاش می‌کنم اصلاً این اتفاق نیفتد. در حالت کلی سریال دچار شعارزدگی نشده است. شعار در واقع چیزی است که به آن عمل نمی‌شود و تأثیر خوبی نمی‌گذارد. معتقدم اگر می‌خواهیم کاری اثرگذار باشد باید درست بیان شود نه با شعار! پس سعی می‌کنم این‌طور پیش نروم.
اتفاقاتی که در «بی‌نشان» رخ می‌دهد بر اساس ماجراهای واقعی بوده است؟
سریال «بی‌نشان» یک اثر داستانی است، هیچ کدام از اتفاقات آن بر مبنای واقعیت نیست و هیچ‌کدام از شخصیت‌ها مابه‌ازای واقعی در جهان بیرونی ندارند.
خانم کاویانی و ضیغمی پس از چند سال با سریال شما به تلویزیون برگشتند، این اتفاق چطور افتاد؟
به نظرم بهتر است این سؤال را از خودشان بپرسید. از طرف ما دعوت به کار شدند، پذیرفتند و در کار بازی کردند.
الان صدا و سیما در سیبل انتقادها قرار گرفته، به عنوان کارگردانی که برای تلویزیون سریال ساخته چطور بین سلیقه مخاطب و سلیقه نهاد سفارش‌دهنده موازنه ایجاد کردید و چه راهکاری برای وسیع شدن حلقه مخاطبان تلویزیون پیشنهاد می‌دهید؟
من فیلمسازم و کارم فیلم‌سازی است. تا این لحظه به مسائل حاشیه‌ای این ماجرا توجه نداشتم و ندارم. کارم این است فیلم‌نامه‌ای که دوست دارم و به نظرم درست می‌آید را در دست بگیرم و کلماتش را به زبان تصویر ترجمه کنم، این ترجمه را با توانی که دارم انجام دهم و ذره‌ای به هنر نزدیک شوم. ضمن اینکه در همین شرایطی که صداوسیما در نوک تیز پیکان انتقادهاست تلاش کنم یک سریال با ساختار درست، دکوپاژ درست و بازی‌های درست برای مخاطبانم بسازم، به آنها احترام بگذارم و نشان دهم برای من مهم و با ارزش هستند، برایشان انرژی می‌گذارم و برداشت‌های متعدد می‌گیرم تا به آن برداشتی که شایسته مخاطب فهیم من است برسم، هرگز این موضوع برایم دم‌دستی نیست که فقط آنتن شبکه را پر کنم. اعتقادم از نخستین پلانی که گرفتم تا آخرین پلان، این است شاید این آخرین پلانی باشد که می‌گیرم پس باید به بهترین شکل انجام شود بنابراین هیچ‌گاه کم‌فروشی نکردم و تا زمانی که جان در بدن دارم کم‌فروشی نمی‌کنم.
به نظر شما شخصیت خبرنگار در سریال کمی اغراق‌آمیزتر از بقیه شخصیت‌ها و شبه‌سوپرمن نیست، چرا به این کاراکتر این طور پرداختید؟
این شخصیت خیلی کار عجیبی نمی‌کند که بگوییم سوپرمن! شخصیت خبرنگار «بی‌نشان» را تا جایی که من ساختم هیچ کار عجیب و اغراق آمیزی نمی‌کند، اتفاقاً خطا هم می‌کند، خطاهای طبیعی انسانی! او یک انسان خوب و شریف است و برمبنای آرمان‌هایش زندگی می‌کند که شاید این آرمان‌ها در زندگی امروز ما کمتر شده، برای همین فکر می‌کنیم این خبرنگار شبه‌سوپرمن است! در صورتی‌که کارهای طبیعی می‌کند و خط مبدأ انسانیت است.
خبرنگار: لیلا نوعی
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: سریال بی نشان شبکه ۳ صدا و سیما فیلم سازی بی نشان یک کار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۷۰۵۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا سلبریتی‌ها جای کسی را در تئاتر تنگ کرده‌اند؟
حضور بازیگران سینما و تلویزیون، روی صحنه تئاتر، طی سال‌های اخیر، با موجی از واکنش‌های متفاوت مواجه بوده است. عده‌ای این حضور را غنیمت شمرده و آن را به نفع مصادیقی، چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و در مقابل، برخی این حضور را ناامن دانسته و ساحت نمایش و صحنه را مبرا از آن رخداد‌هایی که مقابل دوربین سینما و تلویزیون می‌گذرد، می‌دانند.
خاک صحنه دامن‌گیر است
این تقابل طی سالیان اخیر، همواره به محلی در جهت مناقشه دو گروه تبدیل شده است، اما کفه قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور، سنگینی کرده است علی‌الخصوص آن‌که طی ماه‌های اخیر، اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسرها روی صحنه نمایش حسابی خبرساز شده بود. در چنین شرایطی استدلال موافقان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این زمینه، آیا حضور بازیگر حرفه‌ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟
بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارنددر حال حاضر بازیگرانی، چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشکر، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپهبدی، محمد نادری نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند؛ حضور بازیگران شناخته‌شده دیگر به پای ثابت تقویم سالیانه کشور تبدیل شده به‌گونه‌ای که در هر برهه زمانی در طول سال، بازیگران چهره‌ای را یافت می‌کنیم که نمایش‌هایی را به روی صحنه دارند.
لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که بسیاری از بازیگرانی که امروز به ستاره‌های دنیای سینما، شبکه نمایش خانگی و تلویزیون تبدیل شده‌اند، از تئاتر شروع کرده‌اند و خاستگاه تئاتری دارند و اکنون که پس از مدتی، دوباره به صحنه تئاتر بازگشته‌اند، نمی‌توان این ایراد را بر آنها وارد دانست که چرا خود را به هنر نمایش سنجاق می‌کنند. خاک صحنه دامن‌گیر است و اگر باید انتقادی را به این دسته از بازیگران وارد دانست، باید عنوان کرد که چرا در طول این مدت، در عرصه نمایش کم‌کاری داشته‌اند.
فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری، خاستگاه تئاتری نداشته باشد و حالا به هر دلیلی درصدد تجربه‌اندوزی در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور را گرفت؟ نخست آن‌که تمرینات منحصر تئاتر سبب کسب مهارت‌های نوین و متفاوتی در آن بازیگر می‌شود که در ادامه مسیر بازیگری او تاثیرات مثبتی به همراه خواهد داشت.
چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم استثانیا سبب رونق اقتصادی تئاتر می‌شود که در تمام این سال‌ها به‌عنوان پاشنه آشیل نمایش مطرح بوده و ناملایمات بسیاری را در این هنر اصیل رقم زده است. ثالثا، هر نمایشی، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده دارد. با توجه به حساسیت‌های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به ویژه در نگاه کارگردان موجود است، نمی‌توان این‌گونه اندیشید که یک بازیگر با هر قابلیتی که داشت، می‌تواند به روی صحنه رفته و اساسا شایستگی چنین حضوری را ندارد چرا که تمام این موارد، از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش عبور کرده و چیزی به دلخواه بازیگر رقم نمی‌خورد.
فارغ از تمامی این موارد، هم‌اکنون چندین نمایش وجود دارند که از هیچ بازیگر چهره‌ای استفاده نکرده و بنابراین فضا برای کسانی که منحصرا فعالیت خود را در تئاتر دنبال می‌کنند به راحتی فراهم است و اینکه برخی عنوان می‌کنند حضور سلبریتی‌ها، محدود شدن فضای کاری هنرمندان عرصه تئاتر را تشدید می‌کند، منطق درستی نداشته و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.
«حضور سلبریتی‌ها در عرصه تئاتر تاکنون منتج به اتفاق‌های خوبی شده که مهمترین آن، فروش بالای آن آثار بوده که اقتصاد این هنر را در طول سال با افزایش قابل‌توجهی همراه کرده و سبب می‌شود تا سانس‌های برخی از این نمایش‌ها تا روز‌های متوالی رزرو شده و سالن‌ها پر شوند»
هنر تئاتر در کشور، نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی، از برخی محدودیت‌های بعضا تاریخی رنج می‌برد. در طول این سال‌ها تلاش‌های بسیاری صورت گرفته تا بسیاری از این محدودیت‌ها مرتفع شود. رویکردی که قطعا با استقبال دوستداران و دلسوزان این هنر همراه است بنابراین نباید با ایراداتی از این دست، زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و مخاطب را نسبت به این هنر، دلسرد کرد. حداقل امروز که هنر نمایش، تلالویی ویژه در حیات پساکرونایی خود دارد، باید با همبستگی و دلسوزی، زمینه اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور را رقم زد و موانع پیش‌رو را عقلانی و حساب‌شده مرتفع کرد.
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت